Vanmorgen ging de wekker weer om 5u30. Tijd om op te staan, eten klaar te maken en naar het werk te rijden. Ik was bijna bij IBM toen ik zag dat iemand een verkeerslicht heeft omver gereden. Op dat moment was ik aan het luisteren naar het nieuws. Een moeder en haar vierjarig kind hadden een ongeluk. Toen ze aankwamen in het ziekenhuis weigerden ze hen te behandelen. Ze moesten maar naar een ander ziekenhuis gaan waar ze het kind beter konden behandlen. Door deze actie was het kind overleden. Nu worden de mensen die hen geweigerd hebben aangeklaagd. Ze gaan ook regels invoeren dat ze de slachtoffers eerst stabiliseren voordat ze naar een ander ziekenhuis worden gebracht. Spijtig genoeg heb ik zulke verhalen ook gehoord in Belgie.
Sarah was gisteren weer schattig. Ze kan al wat woorden verstaan. Als mijn echtgenoot zegt zit dan gaat ze werkelijk ook zitten. Onze nanny ging gisteren naar huis en ik ben samen met Sarah tot aan de poort gegaan. We rond ons gebouw een hek staan dus wanneer onze nanny buiten stond keek ze door de spijlen naar haar en zei telkens bye naar haar. Was zo lief en grappig om te zien. Nadat onze nanny weg was ging ze op verkenning. Trappen op (zonder hulp) en trappen af met hulp. Dan boven op de gallerij kwamen we de nieuw buren tegen die zelf een twee jarige dochter hebben. Maar ze staren naar elkaar en verder doen ze niets. Het wordt stilaan donker een we gaan naar binnen waar mijn echtgenoot verder met Sarah speelt terwijl ik het eten maak. Op een bepaald moment vraagt hij Sarah om papa een kusje te geven. Ze geeft er eerst eentje op zijn neus en dan op zijn been. Zo lief om te zien en je ziet dat ze gelukkig is.
No comments:
Post a Comment