Jozi here we come!!!

Vrijdag 4 juni 2010

Het voelt alsof onze vakantie te kort was, zo hebben we ervan genoten. De frisse zee lucht, het strand, het geruis van de golven.....hmmmmm ik zal het missen. Ons laatste ontbijt wordt in stilte gedaan, ieder met zijn eigen overdenkingen. Behalve Sarah natuurlijk die zit de kliederen zoals gewoonlijk.

We pakken alles in en gaan nog even op het balkon staan om van het uitzicht te genieten voordat we op weg naar Johannesburg gaan. De mensen die in begin ons bagage naar het appartement gebracht hadden geven we een centje als ze onze bagage weer naar de auto dragen. Ook geven we wat voor de poetsvrouw die ons appartement tip top heeft gehouden en was ons dankbaar.

Bij de receptie laat we ons nog even uitchecken maar oeps ik ben de tv afstandsbediening vergeten, dus weer even terug. Als ik buiten kom dan is alles al in de auto geladen inclusief Sarah J. We rijden uit en werpen nog een laaste blik op de woest schuimende golven van de zee. Langzaam rijden we de straat uit en rijden we richting snelweg, richting Johannesburg. De rit was lang, met Sarah zeuren over snoepjes of sweets zoals ze dat zo lief kan zeggen. Natuurlijk voor haar wordt het ook een lange rit in haar babystoel, dus neem ik het haar niet kwalijk. Het word rustig als ze een zakje snoepjes in haar kleine handjes krijgt.

Alles verloopt soepel en rustig en na Pietermaritzburg stoppen we in een klein plaatsje om te lunchen. Rond vier uur passeren we het bordje Gauteng en juichen we, weer op bekende bodem. Tegen 5 uur zaten we vast in het verkeer en we hadden net de zon in ons gezicht. Moeilijk voor mijn man om te rijden. Om zes uur waren we dan eindelijk thuis, sommige dingen worden uitgepakt en de rest dat niet dringend was wordt morgen gedaan. We eten wat ik had klaargemaakt, rusten nog even voor de televisie en dan zijn we moe naar bed gegaan. Het was een lange dag.

Margate - Mac Bananas....

Donderdag 3 juni 2010
We hadden vandaag een rustdag en strand dag gepland maar mijn man wou nog iets anders doen dan de hele dag aan het strand zitten. Na het ontbijt gaan Thanda en Sarah voor een strandwandeling. Ik ga niet mee omdat ik me niet echt goed voel.

Ik geniet van de morgen als er op de deur geklopt wordt. Het is de poetsvrouw die ons appartement schoon houdt en ook de bedden opmaakt. Niet lang daarna kwam mijn man met Sarah binnen en ik zag het verbaasde gezicht van de schoonmaakster. We hebben ook veel bekijks gehad in Margate. Als ik toevallig voorbij kom vraagt ze me waar ik vandaan kom.

België.

What??????

Ze vroeg me weer waar ik vandaan kom en ik antwoord met hezelfde antwoord en zij reageert met dezelfde verassing. Ze wist helemaal niet waar België was, laat staan dat het werkelijk bestond. Uiteindelijk heb ik gezegd dat we van Johannesburg kwamen en dat kon ze accepteren. De poetsvrouw gaat weer weg en Thanda laat zijn schelpen zien die hij langs het strand heeft gevonden.

Thanda heeft wat folders meegenomen van de receptie zodat ik kon zien of er iets interessants was. Daar tussen vond ik Mac Bananas, het is een café en pannekoekenhuis met daar bij een kinderboerderij en een winkel waar ze verse produkten verkopen. Dus we togen op weg en waren we het in no time... voorbij gereden. We stoppen even en vragen de weg. Omdraaien en een paar km terug rijden is de boodschap. Uiteindelijk zien we Mac Bananas. De kinderboerderij is niet veel, ze zijn nu alle stallen aan het uitmesten en schoonmaken. Maar we zien wel kippen en hanen rondlopen en we zien ook cavia’s, konijnen en andere dieren door elkaar lopen. Wat verder op een stuk grasland zien we een paar geiten lopen. In één van stallen ligt ook een zwijn te slapen. Sarah is er bang van en reikt naar papa om opgepakt te worden. Van de grote hanen heeft ze geen schrik.

Nu gaan we lekker een plekje zoeken onder de bananen bomen en bestellen ons en Sarah een pannekoek met kaneel en ijs, voor Sarah zonder omdat ze dan van ons kan mee eten. Niet lang daarna hebben we ons eten en onze milkshakes, voor Sarah hadden we een fruitsap. Maar Sarah vond de aardbeien milkshake van mama veel lekkerder.

Plots komt een pauw gestatig naar ons tafel toelopen. Sarah wist niet hoe snel ze over mij ( over de tafel en de borden waar de pannekoeken op lagen en de milkshakes heen) moest kruipen naar de andere kant van papa. Het is een wonder dat ze niets omver heeft gegooid. Mijn man geeft een stuk pannekoek aan de pauw en die ging er snel vandoor met zijn stuk , op de voet gevolgd door ander pluimvee.

Na een bezoek rijden we weer naar Margate met een pitstop aan Marina beach, prachtig uitzicht. Als we verder rijden worden we opgehouden door veel verkeer. Er is een ongeluk gebeurd op een kruispunt. Thanda zegt dat ze blijkbaar hier niet kunnen rijden want die was al het 6^de ongeluk dat hij zag die week. Eindelijk weer thuis en we besluiten om onze laatste dag hier af te sluiten met een strand bezoek. Terwijl Thanda op het strand gaat joggen bouwen Sarah en ik nog wat zandkastelen.

Thuis maak ik weer eten klaar en ook voor morgen ook als we naar huis gaan. Het inpakken doen we morgenvroeg voordat we om tien uur er uit moeten. Voor de laatste keer kijk ik uit over de lichtjes van Margate en laat ik me zoet inslapen door het zachte geruis van de golven.

Margate - Durban

Woensdag 2 juni 2010

Vandaag gaan we naar Durban en voor deze gelegendheid heb ik twee zelfgemaakte pizza’s meegenomen. Ik heb gewoon twee pizza basissen met tomaten saus erop gekocht bij de pick ’n pay. Daarna heb ik ze rijkelijk bestrooit met de overschot van de spaghettivlees met kaas er over en de andere met ham, kaas en ananas. Gisteren gebakken in de oven en vandaag gaan ze mee als koude snack.

Alles is ingepakt en we kunnen vertrekken. Onderweg zag ik mensen langs de snelweg, proberen hun koopwaren te verslijten. De meesten verkopen avocado’s die ze dan in de lucht steken. En we hebben er veel langs de weg gezien, dit moet je eens proberen in België.

Na een uurtje komen we in Durban terecht en we moeten even opletten zodat we de juiste afrit nemen, richting stad. Het is een drukte van jewelste en ook door de constructie is het verkeer wat langzamer. Eenmaal in de stad kijk ik op de map om te zien waar de haven is van Durban. Mijn man wil zo graag de boten zien en vooral de containerschepen.

Een paar straten verder kunnen we rechts afslaan, richting haven. We komen bij een kleine haven aan met allerlei jachtboten. We parkeren onze auto en we wandelen en kijken naar de boten die in alle maten en kleuren zijn. Het hele geheel wordt omkadert door de hoog bouw van Durban. Mijn man is onder de indruk van één van de luchtschrapers.

Door het wandelen hebben Sarah en ik een dringende nood. Er was geen pitstop bij deze haven, daarvoor moesten we iets verder rijden waar er een pier is.

Ahhhhhhhh, verlichting...

Op deze pier zijn er wat restaurants, fastfood ketens en souvernierwinkels, ook kan je trips maken met de boot. Ofwel naar de zee ofwel gewoon in de haven. Terwijl Sarah en ik wachten tot Thanda ons picknick mand gehaald heeft, vermaakt Sarah zich op de speeltuigen waar je geld moet instoppen en het dan van voor naar achteren gaat. Ze kroop van het ene in het andere en had veel plezier. Mijn man is er met het eten. Wij eten onze pizza op terwijl mijn man even geld gaat halen want hij wil graag een trip maken op een boot, vooral die naar zee. We zitten aan de tafel en de omringende tafels zijn bezet door politie agenten, het lijkt wel of ze een meeting hebben. De meesten praten gewoon met elkaar en enkele eten ook. Er was 1 politieagent die een knipoog deed naar Sarah en probeert reactie te kijken. Je weet hoe Sarah reageert op vreemden en staart serieus terug.

Thanda komt erbij zitten , hij heeft de tickets gekocht maar het is alleen een rit in de haven, de zee toer was niet beschikbaar vandaag. Vlug eet hij zijn eten op en weldra kunnen we inschepen. Het is niet ver, een paar stappen en je kon via een loopbrug naar beneden, naar de kleine boot. We zijn de enigsten op de boot maar mijn man zei dat ze wel blij waren dat er toch iemand was die wou betalen. We varen uit en varen nu in de haven. Het is een koude wind maar mijn man is onder de indruk, zekers als we die grote containerschepen voorbij varen. Terug naar de haven hebben we een mooi panorama uitzicht op Durban. Sarah had ook plezier en af en toe deed ze haar handen voor haar oren omdat de boot veel lawaai maakte. Na on pleziertochtje gaan we nog even de stranden van Durban afschuimen en komen we op het laatste bij een pier aan. Wat een heerlijke dag.

Nu is het weer tijd om weer naar huis te gaan. Maar het is gemakkelijker gezegd dan gedaan. We gaan eerst nog het voetbalstadium bekijken die gebouwd is voor de Wereld cup voetbal en vandaar uit gaan we terug naar Margate. Dus niet...na een paar keer verloren te hebben gereden was de enigste optie richting haven en vandaar uit terug op de snelweg. En dit hielp.

Reis Margate vervolg

Dinsdag 1 juni 2010

Het is onze tweede dag in ons groot appartement. Wij ontbijten heerlijk op het terras met aangeboden en zelfgemaakte marmelade van het appartementcomplex. Margate baadt in de ochtend zonnestralen en in de verte zien we al mensen het strand af wandelen, genietend van de morgen. Er is zelfs iemand in de weer met een metaaldector, op zoek naar verloren gewaande schatten

Voordat we een bezoek brengen aan de Oribi Gorge, gaan Thanda en Sarah familie bezoeken die in de buurt wonen. Dus zit er voor mij niets anders op dan te zonnen op het terras. Lekker rustig met de rollende zeegolven op de achtergrond, relax....genietend...hmmm....zalig...

Na een uurtje zijn ze terug en maak ik onze picknick klaar om mee te nemen. Onderweg naar onze bestemming in het binnenland, komen we veel schoolkinderen tegen. Ik kon niet zeggen of ze van school kwamen of naar school gingen. Op een bepaald moment eindigt de asfalt weg en wordt vervolgd door een zandweg. We stoppen langs de weg en vragen of dit de juiste weg is naar Oribi Gorge. Het blijkt inderdaad zo , dus met volle moed betreden we de zandweg. De weg voert ons door plantages van suikerriet en het is machtig om te zien. Soms kan de verbeelding een tijdelijk illusie creëeren, ik waande me even in het midden van nergens, ergens een afgelegen plaats in Afrika. Eindelijk zien we weer de verharde weg en zijn we weer op volle snelheid.

We zien glimpsen van de Oribi gorge als we de bochtige weg naar beneden gaan. Aangezien het tijd is om te lunchen stoppen we in een inham waar wat tafels en banken stonden om te lunchen. Overschot van de koude pasta van gisteren wordt boven gehaald. We worden getrakteerd op de roep van een baviaan naar zijn soortgenoten. Boven in de lucht vliegt een een machtig Kroon Arend. Mijn man heeft geprobeerd een foto van te nemen maar is er uiteindelijk in geslaagd alleen blauwe lucht te fotograferen. Sarah is in haar element en loopt vrolijk rond, maar ik moet extra op haar letten omdat we heel dicht bij de afgrond zitten. Natuurlijk moet mijn man er een schepje boven op doen om af te dalen in de afgrond en heb hem terug geroepen. Het is nu niet de tijd om gevaarlijk te doen.

Als we op de bodem van de Gorge komen, rijden we een brug over dat uitzicht geeft op een rivier. Juist na de brug is er een plaats om te parkeren. We gaan op onderzoek uit en exploreren de rivier. Van hier uit hebben we een machtig uitzicht op de bergen die boven ons uit torent.

Op weg naar huis rijden we weer op de zand weg en we zien onderweg dat iemand een ongeluk heeft gehad. Mijn man zegt: waarschijnlijk omdat deze chauffeur geen ervaring had met het rijden op zandwegen en te snel reed. De auto stond met zijn snuit naar de weg toe en het grappige was dat de auto zich aan de andere kant van een diepe sloot bevond en midden in het rietveld was belandt. Er stond al een politie wagen bij het ongeluk en een tweede stopte net als we voorbij rijden.

Als we terug op de asfalt weg rijden passeert (van de andere kant) een motorijder met bijrijder op hoge snelheid langs ons en we dachten...die heeft haast. Natuurlijk heeft die haast...nog geen paar seconden later passeert een politie auto met gloeiende sirenes...in achtervolging...yehhh...lijkt wel een acitie film hier in Margate.

Terug in het appartement maken we ons op om de resterende tijd te vertoeven op het strand. Sarah geniet van het zand. Papa gaat even een wandeling maken langs het strand. Intussen maak ik kleine zandkastelen met Sarah. Bij zijn terug komst graaft hij een diep gat en legt hij Sarah erin. Ocharme, ze wist niet wat haar overkwam als hij zand over haar kieperde. Na twee uurtjes wordt het

kouder en gaan we weer naar ons appartement en genieten nog van de rest van de avond.

Ons eerste familie reis na 5 jaar.

Zondag 30 mei 2010.

Het is een geheks vandaag om alles op tijd klaar te krijgen. Koffers pakken, eten klaarmaken voor de lange reis naar Margate. Speelgoed voor Sarah en alles wat nog op de lijst staat. Het is laat wanneer ik nog mijn maaltijd klaar maak. Spaghetti Bolognese voor maandag avond, zodat ik niet hoef te koken na zo een lange dag reizen. Iedereen is er klaar voor behalve Sarah die niet weet dat we op vakantie vertrekken.


Maandag 31 mei 2010-06-07

Het is vier uur in de morgen als we opstaan. Ik ben nog moe van gisteren, al dat hectische gedoe om alles op tijd klaar te krijgen. Thanda heeft gisteren nog de afwas gedaan en is dan ook gaan slapen. Het is eindelijk zo ver, op weg naar Margate. Terwijl Thanda de koffers en al ander spullen weg sleept naar de auto, kleed ik me aan en zet de rest dat nog achterbleef klaar voor mijn man. Na dit gedaan te hebben maak ik Sarah wakker. Ze ligt zo zalig te slapen dat het bijna pijn doet om haar wakker te maken. In plaats van horizontaal lag ze vertikaal in haar bed. Ik maak haar wakker en trek haar pyjama uit. Haar reis kleren liggen al klaar dus het was maar een kwestie van aan te trekken. Als alles in de koffer is gaan we samen naar buiten, zien of alles goed vast is en we gaan naar de auto.

Als we in de auto zitten vraagt mijn man of ik muziek heb meegenomen. Oeps, vergeten. Weer terug om de muziek te halen, als ik uitstap zwaait Sarah enthousiast naar mij. Ze weet dat we op reis gaan. Toen ik terug kwam zei mijn man dat toen ik ging Sarah zei: kom mama, laten we gaan...natuurlijk op Sarah’s babytaaltje.

Eindelijk vertrekken we, de poort gaat open, het is nog donker en stil in de straat. We tuffen met ons autootje naar de snelweg, met al onze bagage. Zodra we zoeven over de snelweg valt Sarah in een zoete slaap. Omdat er nog werken aan de gang zijn hadden we bijna ons uitrit gemist naar Durban omdat de richting aanwijzers niet duidelijk waren. Het wordt stilaan ochtend en we naderen onze eerste tolgate. We stoppen na de tolgate aan een garage voor de ochtendplas. Daarna onbtijten we in de auto. We hebben lekker gevlochten brood bij, zelfs Sarah lust dit wel na haar schoonheidsslaapje.

We rijden verder, de zon komt langzaam op en we vinden onszelf in een dikke mist. Zeker omdat het allemaal laagland is. Het lijkt allemaal onwerkelijk maar na een tijdje verdwijnt ook de mist en worden we getrakteerd op mooie weidse landschappen met hier en daar een eenzame berg. Na het stadje Warden te zijn gepasseerd komen we bij van reenen pas bij de drakensbergen. We stoppen bij een garage weer en weer is het tijd om een pit stop te doen bij de toiletten en geld af te halen voor de tolgates. Het landschap op de Drakensbergen is adembenemend en we gunnen onszelf dan ook een kleine lunch met uitzicht op dit mooie gebied.

Mooie landschappen rollen voorbij het raam en we voelen ook bij iedere kilometer dat we dichter bij Durban zijn, omdat het warmer wordt. Bij het naderen van Pietermaritzburg kijken we uit naar een plaatsje om te lunchen. Net na Pietermaritzburg vinden we een garage met wat tafels en banken onder strooien afdakjes. Dat is de uitgelezen plaats om onze uitgebreide lunch te hebben. De lunch bestaat uit , pasta met erwtjes en maïs....zalm met ei en kerstomaten....met daarbij een goeie klotch mayonaise erbij.

Daarna vervolgen we ons weg naar Margate, eerst tanken en onderweg stoppen we nog voor Sarah...weer een nood pitstop langs de weg....voorbij tolgates totdat we stukken blauwe zee zien door het landschap van bomen en huizen. We passeren links Durban als we verder rijden. Langs de weg zien we ook borden met de boodschap dat er een nultolerantie is voor sneldheids overtreders. Als we onze weg vervolgen zien we dan ook veel flitspalen langs de snelweg of verkeerspolitie met hun geliefde snelheidsmeter in de hand, als dieven , verschuildend achter de bosjes. Mijn man wordt blij als hij glimpsen ziet van de zee en de witte golven. Natuurlijk ben ik ook blij, het is zoveel jaren geleden dat ik nog zee en strand gezien heb. Na een kleine omweg...een senic route langs de kust komen we eindelijk aan ons eindbestemming...Margate. Het is niet moeilijk om de straat te vinden naar ons appartementcomplex/hotel. Als we naar beneden rijden, rijden we recht op de oceaan toe. Het is een machtig en mooi uitzicht. Bijna op het einde van de straat zien we rechts de naam van ons eindbestemming...La cote Azur. De security man van het hotel komt uit zijn wachthokje en kijkt op zijn lijst voor onze naam. Wanneer als oke is laat hij ons door en verwijst ons naar onze bay nr 204 waar we onze auto kunnen parkeren. Dat wordt ons parkeerplaats voor de volgende dagen. We hebben geluk dat het niet zover van de receptie af is.



Ik ga naar de receptie om ons in te checken terwijl mijn man en ons dochterje Sarah buiten wachten. De verwelkoming is hartelijk met daarbij een cocktail aangeboden door het appartementcomplex/hotel La cote Azur. Natuurlijk na zo een lange weg wordt je er dorstig van, zeker als er cocktails staan, hihihi. Net als ik onszelf wil inchecken komen mijn man en Sarah er aan met twee mannen die onze bagage bij hebben. Onze koffer ligt op zo een handmatige vorklift en de rest ligt in een soort groot uitgevallen wasmand op wieltjes. De sleutel en de tv handbediening wordt aan mij overhandigd en we zijn klaar om naar ons appartement te gaan. Het is op de tweede verdieping, de verdieping waar ook de uitgang naar het strand is. Is dat niet gemakkelijk voor ons?

Eerst met de lift naar beneden en we komen aan bij appartement nr 204. Wow....dat is mooi en groot appartement en het uitzicht is gewoon overweldigend mooi. Uitzicht op de zee en het strand van Margate en alle andere appartementen die gelegen zijn langs het strand en ook uitkijken op de schoonheid van de zee.



Sarah heeft geen aanmoediging nodig als ze al gillend van plezier door het appartement loopt , zo het grote terras op waar een glazen onbijt tafel staat met stoelen en twee ligzetels. Naturlijk kan het ze het niet laten om er op te klimmen. We zijn weer alleen dus we gaan het terras op om van het uitzicht te genieten. Daarna pakken we alles vlug uit zodat we nog even naar het strand kunnen gaan en genieten. Terwijl we op het strand lopen gaat de zon langzaam onder en kleurt de hemel roze en rood. De laatste warme stralen schijnen op ons terwijl we nog wat plezier maken. Mijn man gaat in het water staan terwijl de golven op hem afkomen en zijn broek helemaal nat maakt. Sarah rent weg als ze witte golven ziet aankomen, ze heeft er plezier in.

Aangekomen in het appartement maak ik de spaghetti Bolognese warm die ik gisteren had klaar gemaakt. Na zo een lange reis had ik geen zin meer in om te koken dus dit was een welkom alternatief. Iedereen geniet ervan en voordat ik weet is alles op. We kijken nog naar de televisie terwijl het buiten donker is. De gordijnen zijn open zodat we vanuit onze zetel nog net de golven kunnen zien en de lichtjes van Margate. Het is tijd om ons hoofd ten ruste te leggen na zo een zware reis dag.