2011, het nieuwe jaar is begonnen. Even een terugblik op 2010, vooral op 15 december. Maar we zullen beginnen vanaf de aankomst van mijn ouders op 14 november 200, een maandje voordat ik ga bevallen. Voor Sarah was het weer een aanpassing om oma en opa hier te hebben. Het is een hele verhuis om iederen te slapen te leggen. Daarna begint het grote wachten op de baby. En elke dag word zwaarder en zo gaat er een maand voorbij totdat ik op 14 december mijn consultatie heb bij mijn gyneacoloog. Ik ben nu 39 weken en 6 dagen zwanger.
Bij controle blijkt dat ik een hoge bloeddruk heb. Mijn dokter stelt voor om morgen weer op te meten. 15 december 2010, onze huwelijksverjaardag vandaag....niet dat we daar aan denken of denken aan feest vieren. Bij de gyneacoloog wordt weer mijn bloeddruk gemeten en..het is nog steeds aan de hoge kant, maar niet zo hoog als vorige dag. Om voorzichtig te zijn sturen ze mij naar het labatorium of bloed af te nemen. Normaal duurt het een dag of twee om het resultaat te weten maar nu is het een noodsituatie. Daarna word ik aan de machine gekoppeld om te weten hoe de baby reageert als ik een contractie heb. De prognose is niet goed, telkens als ik een contratie heb gaat de hartslag van de baby naar beneden. Blijkt dat ik pre-eclampsie aan het ontwikkelen ben.
Nu gaat alles in stroomversnelling. Ik ga met mijn echtgenoot naar het ziekenhuis om mijzelf te laten opnemen. De dokter had eerst aangegeven dat hij pas rond de middag kan komen om de keizersnede uit te voeren. Maar toen ik opgenomen werd ging alles heel snel. De verpleegsters werkten snel, ik kreeg zuurstof toegediend voor de baby. Mijn echtgenoot gaat zeer snel naar huis om de camera en mijn kleren en voor de baby ook te halen, want hier hadden we niet op gerekend.
Als hij weg is word ik naar de operatietafel gerold. Natuurlijk was ik bezorgd dat mijn eega niet op tijd zo komen en dat geschiedenis zich zou herhalen. Mijn vader was te laat bij mijn geboorte. Maar hij was op tijd om de keizersnede en geboorte van Nolwazi vast te leggen. Opeens hoor ik het geschreeuw van Nolwazi, onze tweede dochter is geboren. Ze weegt 2.94 kg en is 46cm groot. Ze leggen haar op mijn borstkas en een heel ander gezichtje met mooie oogjes staart naar mij. Het herstel in het ziekenhuis ging snel en bij deze geboorte had ik ook meer bezoekers in het ziekenhuis. De eerste bezoekers waren mijn ouders en mijn eerste dochter Sarah. Is het niet fantastisch dat ze is geboren op onze huwelijksverjaardag. Een groot voordeel is wel dat we zo onze datum niet kunnen vergeten omdat het dan samenvalt met de verjaardag van Nolwazi.
We zijn nu enkele weken verder en Nolwazi groeit als kool. Ze is een heel lieve baby, ze slaapt veel en ze weent maar als ze eten nodig heeft. Voor de rest is ze zeer stillekes. Ze slaapt zelfs door de nacht heen, van 23 uur tot en met 5 - 6 uur in de morgen. Voor de rest gaat alles goed in huize Tshuma-Swenne. Sarah kust af en toe haar zusje en wilt haar in haar armen houden. Qus jaloezie valt het heel erg mee, ze wil vooral helpen. Ik ben nog langzaam herstellen en kan nog niet lang staan of zitten op een stoel. Maar ik word wel met elke dag beter. Hieronder nog wat foto's van Nolwazi, ons tweede dochter
