Familie

Hoi allemaal,

Misschien een beetje laat maar toch een update van Zaterdag 30 Oktober tot Maandag 1 November. Een een kleine update ook van Donderdag 4 November.

In het weekend van Zaterdag 30 Oktober tot Maandag 1 November hebben we bezoek gehad van Zanele, de zus van mijn man Thanda. Met haar zoontje baby Andile.

Mijn echtgenoot, Sarah en de nanny Dorothy gingen zijn zus Zanele ophalen bij mijn man’s moeder. Vandaar zouden ze een bezoek brengen aan een neef van mijn man die ook een zoontje heeft gekregen. Voor mij was het dan een hele dag rust en wat ophaling van mijn artistieke talenten. Bij het terug komen was Sarah helemaal opgetogen. Eindelijk waren ze hier, Thanda’s zus en haar zoontje. Wat later op de avond krijg ik een verhaal te horen toen ze op bezoek waren bij Thanda’s neef. Op een bepaald moment was de baby aan het slapen en Sarah sloop de slaapkamer in en schreeuwt ineens naar de baby “WAKE UP”. Natuurlijk schrikt de baby zich een hoedje en begint te wenen. Wat ook haar interesse had was toen Zanele haar zoontje’s pamper ververste, ze geintereseerd keek van he, wat heeft de baby daartussen zijn beentjes. Natuurlijk zag ze het verschil tussen haar en de baby., maar kan nog niet de connectie leggen tussen meisje en jongen.

Zondag waren ze uitgenodigd door Shelter in de vlieghaven. Natuurlijk was het Dorothy’s eerste keer om op een vlieghaven te zijn. Sarah heeft veel snoep gekregen. Ik was weer thuis lekker relaxen. Toen ze thuis kwamen hadden ze twee dozen met gebak bij een een gebraden kip. Allemaal gegeven door Shelter en haar baas. Wat een service he? Dus we hoefden nog alleen maar aardappeltjes te maken en wat groenten erbij en een sausje en alles was koek en ei. Die avond heb ik nog onze trouwfoto’s laten zien aan zijn zus. We maken nog vlug een paar foto’s over ons samenzijn.

Sarah was ook van de partij en moest en zou ook foto’s maken van ons. Ons kleine fotograaf in spé. Zie foto's hier onder.

Maandag moest ik vroeg op om naar het werk te gaan, dus had ik gisterenavond al afscheid genomen.

Donderdag 4 November 2010-11-05

Het is Dorothy’s verjaardag en ze wordt 28 jaar. Voordat ik thuis kwam ben ik nog even SPAR ingedoken om een verjaardagstaart te kopen en had ook een waterfles van IBM en magazines gekocht voor haar als teken van een cadeautje voor haar. Ze was er heel blij mee. Na onze maaltijd eten we de taart en begint Saartje ineens luidkeels te zingen, Happy Birthy auntie....was zo schattig te zien. Het was een fijn avond geworden.

Sarah wordt DRIE!!!!!!

De weken vliegen voorbij. Dit weekend hebben we het heel aangenaam gehad, behalve Zondag. Zaterdag zijn we gaan winkelen in Northgate. Aangezien ons lijstje kort was waren we er ook zo meteen buiten. In de namiddag hebben we het opblaasbaar zwembad opgeblazen zodat Sarah er in kon spelen. De temperaturen waren tot 31 graden. We hebben gehuft en gepuft.

Omdat ik altijd gedurende week om vijf uur opsta om naar het werk te gaan was ik ook Zondag rond 5 uur ’s morgens op. Toen ik de gordijnen open deed om naar buiten te kijken ging alle lichten ineens uit. Ben opgestaan, en ja hoor, de electriciteit was uit. Zo te zien ging het een saaie dag worden. Uit noodzaak zijn we maar eten gaan halen bij KFC. De electriciteit ging weer aan om vijf na acht. Mijn echtgenoot zat op school te leren terwijl wij bij kaarslicht naar elkaar zaten te staren. Sarah kon maar niet begrijpen waarom er geen licht was of waarom ze geen tv kon kijken. Uiteindelijk was ze wel blij toen ineens de lichten aan gingen en toch nog naar Cbeebies kon kijken.

Maandag is het dan zo ver. Sarah’s verjaardag. Als gewoonlijk hoor ik haar ’s morgens haar deur openen en komt ze dan in onze slaapkamer. Voor deze ene keer had ik ballonnen opgeblazen en was ook verbaasd toen ze deze zag. Natuurlijk zongen we Happy Birthday voor haar en je had haar gezichtje moeten zien opklaren. We maken onszelf klaar om naar Sandton City Mall te gaan. We moeten nog een verjaardagstaart kopen en speelgoed. Ze heeft haar jurk aangedaan die ze als cadeau heeft gekregen van oma en opa. Ze voelde zich er goed in. In het winkelcentrum zelf was ze heel blij en af en toe was ze aan het dansen op de muziek. Voorbijgangers moesten hierom lachen en keken vertederd naar Sarah. Ze zag er inderdaad schattig uit in dat jurkje. Eenmaal thuis wordt het speelgoed uitgepakt en gaat ze er mee meteen aan de slag. De schat bedraagt: een laptop, oranje hond, een pop met accecoires en een karretje op wielen ( strandspeelgoed).

Het eerste uur speelde ze met het karretje, dingen inladen en uitladen. Rond twaalf uur komt mijn man thuis en vieren we haar verjaardag....Happy Birthday to you....Happy Birthday to you....Ze glundert helemaal en blaast dan ook fier haar kaarsje dat 3 zegt uit. Sarah is nu helemaal in de wolken. Zoveel aandacht.

In de namiddag heeft ze nog gezwommen in haar zwembad en rond 19u is ze uitgeput in slaap gevallen. Saartje heeft zeker van haar dag genoten, vooral dat ze snoepjes kreeg als ze er om vroeg. Het was een super verjaardag.

Nolwazi Tshuma

Nolwazi is een ndebele naam dat betekent: Moeder van de kennis.

Hoe komen ze tot het naamgeven van de baby. Wat de ouder op dat moment mee maakt in het leven daar wordt de naam uitgenomen en gegeven aan de baby. Aangezien mijn echtgenoot bezig is met kennis te vergaren: studeren voor accountant is hij tot deze naam gekomen..

Hier een klein vooruitzicht hoe Nolwazi eruit ziet.

Zomer komt er aan

Het wordt stilaan warmer dezer dagen. De zomer komt er aan. Zondag was een zeer warme dag en we hebben er dan ook van geprofiteerd. Een jaar geleden hadden we voor onze dochter Sarah een zwembad gekocht omdat ons zwembad in het complex nog veel te groot was voor haar. Ze had ook schrik. Hier in dit zwembad kon ze naar hartelust spelen zonder zorgen te maken dat ze erin gaat verdrinken. Ik was dan ook meer gerust. Dus ik zat onder de zonneparaplu, me verschuilen voor de zon terwijl mijn dochter in het zwembad zat te spelen met het water. Ze vond het fijn om ingesmeerd te worden tegen de zon. We hadden een fijne namiddag samen, terwijl mijn man zat te studeren. Daarna was er ook ijs voor ons beiden, mijn man had er geen zin in.

Gedichtje van mijn moeder

Aan liesje van oma

In December op een gouden ochtend

stijgt het stuifmeel van overvloed

Dit word de maand van jullie baby

Ik heb een wens. Dat je haar een ziel als de jouwe kunt geven

Dat je haar altijd door bossen schatten . liefdes naar het hart

Van een horizon zult voeren

Waar de wereld aan haar voeten ligt

Dat je haar luchtig laat vliegen langs het spoor van je vlinder vleugel

Als goudpoeder op de bladeren . en dat je haar door het kreupelhout van het leven kan leiden

Vlieg baby als een zonnevogel voor mij

Vlieg hoog

En neem sarah mee over de bergen

Raad eens.....

Ik ben vorige week weer naar de gynaecoloog geweest voor een update. Alles is goed met de baby, alleen met mama gaat het wat minder. Lage bloedsuiker en mijn witte bloedlichaampjes zijn wat aan de hoge kant. Maar de dokter zei dat er niets is om ongerust over te maken. Enige nadeel dat ik ondervindt is dat ik supermoe ben.

Dit weekend is rustig geweest. We zijn in de namiddag gaan winkelen omdat mijn echtgenoot in de morgen een les had van UNISA zelf. Hij is nu heel hard aan het werk voor zijn komende examens in Oktober.

Zondag werden we wakker met de veronderstelling weer een lekkere dag te hebben. Dat was dus verkeerd....geen electriciteit...dus ook geen hete thee bij het ontbijt. Dus hebben maar onze croissants doorgeslikt met koude drankjes. Uiteindelijk 's avonds zijn we naar de KFC geweest om frietjes met hamburgers te kopen en natuurlijk voor Sarah een kindergerecht met een speelgoedje erbij. Bij het schermerlicht hebben we ons dinner zonder electriciteit verorberd. Rond 18u ging even de lichten aan om dan weer te zwijgen en ons in het donker weer te hullen. Mijn man zoekt in het donker naar kaarsen en ik help hem even door de zaklantaarn aan te doen. Na de kaarsjes krijgt Sarah de zaklantaarn zodat ze ermee kan spelen en zo leid ik haar aandacht af van de kaarsen. Rond acht uur 's avonds was de electriciteit definitief weer op. Wat een opluchting en zo zie je maar hoe afhankelijk je bent van electriciteit.

Maandag morgen is weer werk dag en ik begeef me op de weg richting werk. De verkeerslichten werken niet op het kruispunt met Republic Road en William Nicol road. Dus het is eerst stoppen en zien of er geen verkeer aankomt en dan naar rechts afdraaien. Bij het afdraaien zwalkt een grote auto met het merk Hillux in mijn laan zonder zijn pinkers aan te zetten en zwalkt dan weer naar de andere laan zonder pinkers. En zo heeft hij/zij dat nog een paar keer gedaan. Ik heb intussen mijn afstand bewaard want deze persoon is een gevaar op de weg. Ben natuurlijk veilig aangekomen op het werk.

Voor de rest verloopt alles op wieltjes hier in het zonnige Johannesburg. Stilaan wordt het hier warmer en gaan we naar de zomer toe.

zwangerschaps ticker

Maak een ticker

Hoogtepunten

Zondag 11 juli zijn we naar een verjaardagsfeestje geweest. Onze verre buurvrouw Sandy, haar zoon Ian werd 4 jaar. We werden uitgenodigd in het Delta park waar een grote speeltuin aanwezig was. Sarah heeft ervan genoten en heeft veel snoep en taart gegeten en natuurlijk veel juice gedronken.

Af en toe keek ze niet waar ze liep en liep ze recht in de chipsbak, hihihihi


Gisteren, maandag is het ook een drukke dag geweest. 's Morgens toen ik naar het werk reed moest ik plots van rijstrook veranderen omdat mijn weg geblokkeerd was door de brandweer. Ik heb niet gezien wat het was want ik moest op het verkeer letten.

Aangekomen op het werk had mijn collega problemen met haar programma's waar we een uur aan bezig zijn geweest. Later op de dag lag het internet plat zodat we beneden moesten werken. Daarna kreeg ik nog het nieuws dat mijn moeder in het ziekenhuis lag.

Bij het naar huis gaan moest ik een omweg maken omdat de weg die ik normaal neem afgesloten was. Ze waren aan het demonstreren. Ik heb dit nog al eens gehad dat ik een detour moest nemen wegens demonstratie en dat was in Sandton.

Zo zie je maar, als er iets gebeurd dan volgt het in reeksen.

Zwangerschap

Na een miskraam, ben ik weer zwanger. Ze zeggen toch, derde keer, goede keer. Hier een update hoe ver ik ben en een leuke gadget dat ik gevonden heb op het internet.

Tweede trimester:

week 17: 7 Juli
week 18: 14 Juli
week 19: 21 Juli ( weer check bij de gynaecoloog)
week 20: 28 Juli
week 21: 4 Augustus
week 22: 11 Augustus
week 23: 18 Augustus
week 24: 25 Augustus
week 26: 8 September




Klik hier om het groter te zien

Jozi here we come!!!

Vrijdag 4 juni 2010

Het voelt alsof onze vakantie te kort was, zo hebben we ervan genoten. De frisse zee lucht, het strand, het geruis van de golven.....hmmmmm ik zal het missen. Ons laatste ontbijt wordt in stilte gedaan, ieder met zijn eigen overdenkingen. Behalve Sarah natuurlijk die zit de kliederen zoals gewoonlijk.

We pakken alles in en gaan nog even op het balkon staan om van het uitzicht te genieten voordat we op weg naar Johannesburg gaan. De mensen die in begin ons bagage naar het appartement gebracht hadden geven we een centje als ze onze bagage weer naar de auto dragen. Ook geven we wat voor de poetsvrouw die ons appartement tip top heeft gehouden en was ons dankbaar.

Bij de receptie laat we ons nog even uitchecken maar oeps ik ben de tv afstandsbediening vergeten, dus weer even terug. Als ik buiten kom dan is alles al in de auto geladen inclusief Sarah J. We rijden uit en werpen nog een laaste blik op de woest schuimende golven van de zee. Langzaam rijden we de straat uit en rijden we richting snelweg, richting Johannesburg. De rit was lang, met Sarah zeuren over snoepjes of sweets zoals ze dat zo lief kan zeggen. Natuurlijk voor haar wordt het ook een lange rit in haar babystoel, dus neem ik het haar niet kwalijk. Het word rustig als ze een zakje snoepjes in haar kleine handjes krijgt.

Alles verloopt soepel en rustig en na Pietermaritzburg stoppen we in een klein plaatsje om te lunchen. Rond vier uur passeren we het bordje Gauteng en juichen we, weer op bekende bodem. Tegen 5 uur zaten we vast in het verkeer en we hadden net de zon in ons gezicht. Moeilijk voor mijn man om te rijden. Om zes uur waren we dan eindelijk thuis, sommige dingen worden uitgepakt en de rest dat niet dringend was wordt morgen gedaan. We eten wat ik had klaargemaakt, rusten nog even voor de televisie en dan zijn we moe naar bed gegaan. Het was een lange dag.

Margate - Mac Bananas....

Donderdag 3 juni 2010
We hadden vandaag een rustdag en strand dag gepland maar mijn man wou nog iets anders doen dan de hele dag aan het strand zitten. Na het ontbijt gaan Thanda en Sarah voor een strandwandeling. Ik ga niet mee omdat ik me niet echt goed voel.

Ik geniet van de morgen als er op de deur geklopt wordt. Het is de poetsvrouw die ons appartement schoon houdt en ook de bedden opmaakt. Niet lang daarna kwam mijn man met Sarah binnen en ik zag het verbaasde gezicht van de schoonmaakster. We hebben ook veel bekijks gehad in Margate. Als ik toevallig voorbij kom vraagt ze me waar ik vandaan kom.

België.

What??????

Ze vroeg me weer waar ik vandaan kom en ik antwoord met hezelfde antwoord en zij reageert met dezelfde verassing. Ze wist helemaal niet waar België was, laat staan dat het werkelijk bestond. Uiteindelijk heb ik gezegd dat we van Johannesburg kwamen en dat kon ze accepteren. De poetsvrouw gaat weer weg en Thanda laat zijn schelpen zien die hij langs het strand heeft gevonden.

Thanda heeft wat folders meegenomen van de receptie zodat ik kon zien of er iets interessants was. Daar tussen vond ik Mac Bananas, het is een café en pannekoekenhuis met daar bij een kinderboerderij en een winkel waar ze verse produkten verkopen. Dus we togen op weg en waren we het in no time... voorbij gereden. We stoppen even en vragen de weg. Omdraaien en een paar km terug rijden is de boodschap. Uiteindelijk zien we Mac Bananas. De kinderboerderij is niet veel, ze zijn nu alle stallen aan het uitmesten en schoonmaken. Maar we zien wel kippen en hanen rondlopen en we zien ook cavia’s, konijnen en andere dieren door elkaar lopen. Wat verder op een stuk grasland zien we een paar geiten lopen. In één van stallen ligt ook een zwijn te slapen. Sarah is er bang van en reikt naar papa om opgepakt te worden. Van de grote hanen heeft ze geen schrik.

Nu gaan we lekker een plekje zoeken onder de bananen bomen en bestellen ons en Sarah een pannekoek met kaneel en ijs, voor Sarah zonder omdat ze dan van ons kan mee eten. Niet lang daarna hebben we ons eten en onze milkshakes, voor Sarah hadden we een fruitsap. Maar Sarah vond de aardbeien milkshake van mama veel lekkerder.

Plots komt een pauw gestatig naar ons tafel toelopen. Sarah wist niet hoe snel ze over mij ( over de tafel en de borden waar de pannekoeken op lagen en de milkshakes heen) moest kruipen naar de andere kant van papa. Het is een wonder dat ze niets omver heeft gegooid. Mijn man geeft een stuk pannekoek aan de pauw en die ging er snel vandoor met zijn stuk , op de voet gevolgd door ander pluimvee.

Na een bezoek rijden we weer naar Margate met een pitstop aan Marina beach, prachtig uitzicht. Als we verder rijden worden we opgehouden door veel verkeer. Er is een ongeluk gebeurd op een kruispunt. Thanda zegt dat ze blijkbaar hier niet kunnen rijden want die was al het 6^de ongeluk dat hij zag die week. Eindelijk weer thuis en we besluiten om onze laatste dag hier af te sluiten met een strand bezoek. Terwijl Thanda op het strand gaat joggen bouwen Sarah en ik nog wat zandkastelen.

Thuis maak ik weer eten klaar en ook voor morgen ook als we naar huis gaan. Het inpakken doen we morgenvroeg voordat we om tien uur er uit moeten. Voor de laatste keer kijk ik uit over de lichtjes van Margate en laat ik me zoet inslapen door het zachte geruis van de golven.

Margate - Durban

Woensdag 2 juni 2010

Vandaag gaan we naar Durban en voor deze gelegendheid heb ik twee zelfgemaakte pizza’s meegenomen. Ik heb gewoon twee pizza basissen met tomaten saus erop gekocht bij de pick ’n pay. Daarna heb ik ze rijkelijk bestrooit met de overschot van de spaghettivlees met kaas er over en de andere met ham, kaas en ananas. Gisteren gebakken in de oven en vandaag gaan ze mee als koude snack.

Alles is ingepakt en we kunnen vertrekken. Onderweg zag ik mensen langs de snelweg, proberen hun koopwaren te verslijten. De meesten verkopen avocado’s die ze dan in de lucht steken. En we hebben er veel langs de weg gezien, dit moet je eens proberen in België.

Na een uurtje komen we in Durban terecht en we moeten even opletten zodat we de juiste afrit nemen, richting stad. Het is een drukte van jewelste en ook door de constructie is het verkeer wat langzamer. Eenmaal in de stad kijk ik op de map om te zien waar de haven is van Durban. Mijn man wil zo graag de boten zien en vooral de containerschepen.

Een paar straten verder kunnen we rechts afslaan, richting haven. We komen bij een kleine haven aan met allerlei jachtboten. We parkeren onze auto en we wandelen en kijken naar de boten die in alle maten en kleuren zijn. Het hele geheel wordt omkadert door de hoog bouw van Durban. Mijn man is onder de indruk van één van de luchtschrapers.

Door het wandelen hebben Sarah en ik een dringende nood. Er was geen pitstop bij deze haven, daarvoor moesten we iets verder rijden waar er een pier is.

Ahhhhhhhh, verlichting...

Op deze pier zijn er wat restaurants, fastfood ketens en souvernierwinkels, ook kan je trips maken met de boot. Ofwel naar de zee ofwel gewoon in de haven. Terwijl Sarah en ik wachten tot Thanda ons picknick mand gehaald heeft, vermaakt Sarah zich op de speeltuigen waar je geld moet instoppen en het dan van voor naar achteren gaat. Ze kroop van het ene in het andere en had veel plezier. Mijn man is er met het eten. Wij eten onze pizza op terwijl mijn man even geld gaat halen want hij wil graag een trip maken op een boot, vooral die naar zee. We zitten aan de tafel en de omringende tafels zijn bezet door politie agenten, het lijkt wel of ze een meeting hebben. De meesten praten gewoon met elkaar en enkele eten ook. Er was 1 politieagent die een knipoog deed naar Sarah en probeert reactie te kijken. Je weet hoe Sarah reageert op vreemden en staart serieus terug.

Thanda komt erbij zitten , hij heeft de tickets gekocht maar het is alleen een rit in de haven, de zee toer was niet beschikbaar vandaag. Vlug eet hij zijn eten op en weldra kunnen we inschepen. Het is niet ver, een paar stappen en je kon via een loopbrug naar beneden, naar de kleine boot. We zijn de enigsten op de boot maar mijn man zei dat ze wel blij waren dat er toch iemand was die wou betalen. We varen uit en varen nu in de haven. Het is een koude wind maar mijn man is onder de indruk, zekers als we die grote containerschepen voorbij varen. Terug naar de haven hebben we een mooi panorama uitzicht op Durban. Sarah had ook plezier en af en toe deed ze haar handen voor haar oren omdat de boot veel lawaai maakte. Na on pleziertochtje gaan we nog even de stranden van Durban afschuimen en komen we op het laatste bij een pier aan. Wat een heerlijke dag.

Nu is het weer tijd om weer naar huis te gaan. Maar het is gemakkelijker gezegd dan gedaan. We gaan eerst nog het voetbalstadium bekijken die gebouwd is voor de Wereld cup voetbal en vandaar uit gaan we terug naar Margate. Dus niet...na een paar keer verloren te hebben gereden was de enigste optie richting haven en vandaar uit terug op de snelweg. En dit hielp.

Reis Margate vervolg

Dinsdag 1 juni 2010

Het is onze tweede dag in ons groot appartement. Wij ontbijten heerlijk op het terras met aangeboden en zelfgemaakte marmelade van het appartementcomplex. Margate baadt in de ochtend zonnestralen en in de verte zien we al mensen het strand af wandelen, genietend van de morgen. Er is zelfs iemand in de weer met een metaaldector, op zoek naar verloren gewaande schatten

Voordat we een bezoek brengen aan de Oribi Gorge, gaan Thanda en Sarah familie bezoeken die in de buurt wonen. Dus zit er voor mij niets anders op dan te zonnen op het terras. Lekker rustig met de rollende zeegolven op de achtergrond, relax....genietend...hmmm....zalig...

Na een uurtje zijn ze terug en maak ik onze picknick klaar om mee te nemen. Onderweg naar onze bestemming in het binnenland, komen we veel schoolkinderen tegen. Ik kon niet zeggen of ze van school kwamen of naar school gingen. Op een bepaald moment eindigt de asfalt weg en wordt vervolgd door een zandweg. We stoppen langs de weg en vragen of dit de juiste weg is naar Oribi Gorge. Het blijkt inderdaad zo , dus met volle moed betreden we de zandweg. De weg voert ons door plantages van suikerriet en het is machtig om te zien. Soms kan de verbeelding een tijdelijk illusie creëeren, ik waande me even in het midden van nergens, ergens een afgelegen plaats in Afrika. Eindelijk zien we weer de verharde weg en zijn we weer op volle snelheid.

We zien glimpsen van de Oribi gorge als we de bochtige weg naar beneden gaan. Aangezien het tijd is om te lunchen stoppen we in een inham waar wat tafels en banken stonden om te lunchen. Overschot van de koude pasta van gisteren wordt boven gehaald. We worden getrakteerd op de roep van een baviaan naar zijn soortgenoten. Boven in de lucht vliegt een een machtig Kroon Arend. Mijn man heeft geprobeerd een foto van te nemen maar is er uiteindelijk in geslaagd alleen blauwe lucht te fotograferen. Sarah is in haar element en loopt vrolijk rond, maar ik moet extra op haar letten omdat we heel dicht bij de afgrond zitten. Natuurlijk moet mijn man er een schepje boven op doen om af te dalen in de afgrond en heb hem terug geroepen. Het is nu niet de tijd om gevaarlijk te doen.

Als we op de bodem van de Gorge komen, rijden we een brug over dat uitzicht geeft op een rivier. Juist na de brug is er een plaats om te parkeren. We gaan op onderzoek uit en exploreren de rivier. Van hier uit hebben we een machtig uitzicht op de bergen die boven ons uit torent.

Op weg naar huis rijden we weer op de zand weg en we zien onderweg dat iemand een ongeluk heeft gehad. Mijn man zegt: waarschijnlijk omdat deze chauffeur geen ervaring had met het rijden op zandwegen en te snel reed. De auto stond met zijn snuit naar de weg toe en het grappige was dat de auto zich aan de andere kant van een diepe sloot bevond en midden in het rietveld was belandt. Er stond al een politie wagen bij het ongeluk en een tweede stopte net als we voorbij rijden.

Als we terug op de asfalt weg rijden passeert (van de andere kant) een motorijder met bijrijder op hoge snelheid langs ons en we dachten...die heeft haast. Natuurlijk heeft die haast...nog geen paar seconden later passeert een politie auto met gloeiende sirenes...in achtervolging...yehhh...lijkt wel een acitie film hier in Margate.

Terug in het appartement maken we ons op om de resterende tijd te vertoeven op het strand. Sarah geniet van het zand. Papa gaat even een wandeling maken langs het strand. Intussen maak ik kleine zandkastelen met Sarah. Bij zijn terug komst graaft hij een diep gat en legt hij Sarah erin. Ocharme, ze wist niet wat haar overkwam als hij zand over haar kieperde. Na twee uurtjes wordt het

kouder en gaan we weer naar ons appartement en genieten nog van de rest van de avond.

Ons eerste familie reis na 5 jaar.

Zondag 30 mei 2010.

Het is een geheks vandaag om alles op tijd klaar te krijgen. Koffers pakken, eten klaarmaken voor de lange reis naar Margate. Speelgoed voor Sarah en alles wat nog op de lijst staat. Het is laat wanneer ik nog mijn maaltijd klaar maak. Spaghetti Bolognese voor maandag avond, zodat ik niet hoef te koken na zo een lange dag reizen. Iedereen is er klaar voor behalve Sarah die niet weet dat we op vakantie vertrekken.


Maandag 31 mei 2010-06-07

Het is vier uur in de morgen als we opstaan. Ik ben nog moe van gisteren, al dat hectische gedoe om alles op tijd klaar te krijgen. Thanda heeft gisteren nog de afwas gedaan en is dan ook gaan slapen. Het is eindelijk zo ver, op weg naar Margate. Terwijl Thanda de koffers en al ander spullen weg sleept naar de auto, kleed ik me aan en zet de rest dat nog achterbleef klaar voor mijn man. Na dit gedaan te hebben maak ik Sarah wakker. Ze ligt zo zalig te slapen dat het bijna pijn doet om haar wakker te maken. In plaats van horizontaal lag ze vertikaal in haar bed. Ik maak haar wakker en trek haar pyjama uit. Haar reis kleren liggen al klaar dus het was maar een kwestie van aan te trekken. Als alles in de koffer is gaan we samen naar buiten, zien of alles goed vast is en we gaan naar de auto.

Als we in de auto zitten vraagt mijn man of ik muziek heb meegenomen. Oeps, vergeten. Weer terug om de muziek te halen, als ik uitstap zwaait Sarah enthousiast naar mij. Ze weet dat we op reis gaan. Toen ik terug kwam zei mijn man dat toen ik ging Sarah zei: kom mama, laten we gaan...natuurlijk op Sarah’s babytaaltje.

Eindelijk vertrekken we, de poort gaat open, het is nog donker en stil in de straat. We tuffen met ons autootje naar de snelweg, met al onze bagage. Zodra we zoeven over de snelweg valt Sarah in een zoete slaap. Omdat er nog werken aan de gang zijn hadden we bijna ons uitrit gemist naar Durban omdat de richting aanwijzers niet duidelijk waren. Het wordt stilaan ochtend en we naderen onze eerste tolgate. We stoppen na de tolgate aan een garage voor de ochtendplas. Daarna onbtijten we in de auto. We hebben lekker gevlochten brood bij, zelfs Sarah lust dit wel na haar schoonheidsslaapje.

We rijden verder, de zon komt langzaam op en we vinden onszelf in een dikke mist. Zeker omdat het allemaal laagland is. Het lijkt allemaal onwerkelijk maar na een tijdje verdwijnt ook de mist en worden we getrakteerd op mooie weidse landschappen met hier en daar een eenzame berg. Na het stadje Warden te zijn gepasseerd komen we bij van reenen pas bij de drakensbergen. We stoppen bij een garage weer en weer is het tijd om een pit stop te doen bij de toiletten en geld af te halen voor de tolgates. Het landschap op de Drakensbergen is adembenemend en we gunnen onszelf dan ook een kleine lunch met uitzicht op dit mooie gebied.

Mooie landschappen rollen voorbij het raam en we voelen ook bij iedere kilometer dat we dichter bij Durban zijn, omdat het warmer wordt. Bij het naderen van Pietermaritzburg kijken we uit naar een plaatsje om te lunchen. Net na Pietermaritzburg vinden we een garage met wat tafels en banken onder strooien afdakjes. Dat is de uitgelezen plaats om onze uitgebreide lunch te hebben. De lunch bestaat uit , pasta met erwtjes en maïs....zalm met ei en kerstomaten....met daarbij een goeie klotch mayonaise erbij.

Daarna vervolgen we ons weg naar Margate, eerst tanken en onderweg stoppen we nog voor Sarah...weer een nood pitstop langs de weg....voorbij tolgates totdat we stukken blauwe zee zien door het landschap van bomen en huizen. We passeren links Durban als we verder rijden. Langs de weg zien we ook borden met de boodschap dat er een nultolerantie is voor sneldheids overtreders. Als we onze weg vervolgen zien we dan ook veel flitspalen langs de snelweg of verkeerspolitie met hun geliefde snelheidsmeter in de hand, als dieven , verschuildend achter de bosjes. Mijn man wordt blij als hij glimpsen ziet van de zee en de witte golven. Natuurlijk ben ik ook blij, het is zoveel jaren geleden dat ik nog zee en strand gezien heb. Na een kleine omweg...een senic route langs de kust komen we eindelijk aan ons eindbestemming...Margate. Het is niet moeilijk om de straat te vinden naar ons appartementcomplex/hotel. Als we naar beneden rijden, rijden we recht op de oceaan toe. Het is een machtig en mooi uitzicht. Bijna op het einde van de straat zien we rechts de naam van ons eindbestemming...La cote Azur. De security man van het hotel komt uit zijn wachthokje en kijkt op zijn lijst voor onze naam. Wanneer als oke is laat hij ons door en verwijst ons naar onze bay nr 204 waar we onze auto kunnen parkeren. Dat wordt ons parkeerplaats voor de volgende dagen. We hebben geluk dat het niet zover van de receptie af is.



Ik ga naar de receptie om ons in te checken terwijl mijn man en ons dochterje Sarah buiten wachten. De verwelkoming is hartelijk met daarbij een cocktail aangeboden door het appartementcomplex/hotel La cote Azur. Natuurlijk na zo een lange weg wordt je er dorstig van, zeker als er cocktails staan, hihihi. Net als ik onszelf wil inchecken komen mijn man en Sarah er aan met twee mannen die onze bagage bij hebben. Onze koffer ligt op zo een handmatige vorklift en de rest ligt in een soort groot uitgevallen wasmand op wieltjes. De sleutel en de tv handbediening wordt aan mij overhandigd en we zijn klaar om naar ons appartement te gaan. Het is op de tweede verdieping, de verdieping waar ook de uitgang naar het strand is. Is dat niet gemakkelijk voor ons?

Eerst met de lift naar beneden en we komen aan bij appartement nr 204. Wow....dat is mooi en groot appartement en het uitzicht is gewoon overweldigend mooi. Uitzicht op de zee en het strand van Margate en alle andere appartementen die gelegen zijn langs het strand en ook uitkijken op de schoonheid van de zee.



Sarah heeft geen aanmoediging nodig als ze al gillend van plezier door het appartement loopt , zo het grote terras op waar een glazen onbijt tafel staat met stoelen en twee ligzetels. Naturlijk kan het ze het niet laten om er op te klimmen. We zijn weer alleen dus we gaan het terras op om van het uitzicht te genieten. Daarna pakken we alles vlug uit zodat we nog even naar het strand kunnen gaan en genieten. Terwijl we op het strand lopen gaat de zon langzaam onder en kleurt de hemel roze en rood. De laatste warme stralen schijnen op ons terwijl we nog wat plezier maken. Mijn man gaat in het water staan terwijl de golven op hem afkomen en zijn broek helemaal nat maakt. Sarah rent weg als ze witte golven ziet aankomen, ze heeft er plezier in.

Aangekomen in het appartement maak ik de spaghetti Bolognese warm die ik gisteren had klaar gemaakt. Na zo een lange reis had ik geen zin meer in om te koken dus dit was een welkom alternatief. Iedereen geniet ervan en voordat ik weet is alles op. We kijken nog naar de televisie terwijl het buiten donker is. De gordijnen zijn open zodat we vanuit onze zetel nog net de golven kunnen zien en de lichtjes van Margate. Het is tijd om ons hoofd ten ruste te leggen na zo een zware reis dag.

Pasen

Goede vrijdag was een rustige en regenachtige dag. Tegen de avond aan word Sarah steeds onrustiger en krijgt ze haar kleine fits. Dus we besluiten om even een rondrit te maken in de auto met Sarah zodat we toch buiten zijn geweest. We gaan richting Bloemfontein en in de verte zien we de lucht opklaren. Dat betekent dat morgen een goede dag gaat worden. Op weg naar huis rijden we langs de townships en het is eigenlijk triestig om te zien hoeveel mensen daar opeen gepakt zitten in zo een kleine ruimte.

Zaterdag brengen we eerst Sarah naar gogo waar ze de hele dag gaat verblijven zodat wij een rustig tijd hebben. Daarna gaan we een paar kennissen van Thanda oppikken in stad omdat ze naar Randburg gaan. Zij komen van Zimbabwe en hebben ook een klein pakketje voor Thanda, zijn rijbewijs. Voordat we terug rijden gaan we eerst naar Norwood om wat boodschappen te doen. De electriciteit ligt daar uit dus doen we onze boodschappen in een weinig verlichte winkel. De familie van de kenissen wonen maar een paar straten van ons vandaan. Ze bezoeken eerst ons huis voordat ze verder gaan. Pffff eindelijk weer alleen en tijd voor ons zelf. Om vijf uur gaan we Sarah halen en rijden we weer door naar het centrum van Johannesburg om haar nichtje Latanya op te pikken. Ze komt bij ons slapen en morgen kan ze mee chocolade eieren rapen met Sarah. Eerst eten we en kijken ze tv en gaan dan slapen om acht uur. Na een uurtje is het stil en liggen ze allebei in dromenland.

Om vijf uur staat mijn man op om te gaan studeren. Half zes sta ik op, zeg Zalig Pasen tegen mijn man, en dan ga ik chocolade eiren leggen in de living aangezien buiten geen optie is na een hele nacht regen. Mijn man houd de kinderen in de kamer en ze eten hun pap daar. Nadat ze aangekleed zijn zeg ik dat ze naar eieren mogen zoeken. Ze begrijpen niet goed want ze gaan naar de zetel en kijken mij aan met onbegrijpende grote kinderogen. Dus ik neem ze bij de hand en wijs ze de eieren aan. Ze worden dolenthousiast en zeker Sarah want dat is sweet paradijs voor haar. Ze neemt er gewoon eentje van en laat de rest liggen. Ik wijs haar dat ze alles moet nemen en het in de pot moet leggen dat in het midden van de koffietafel staat. Na alles te hebben gevonden verdelen we de buit even aan elkaar. Ze mogen een snoepje uitkiezen voor mee te beginnen. Natuurlijk wou Sarah alle snoepjes opeten.

In de namiddag zijn we naar het Delta park geweest. Het was er druk en er was een old timer auto show aan de gang. Natuulijk mijn man’s ogen begonnen te schitteren bij al dat mooi's. Na de rondgang gaan de kinderen spelen in de speeltuin. Ze hebben zoveel plezier en alhoewel het een beetje bewolkt is regent het niet. Rond vier uur gaan we door en Latanya en Sarah vallen beiden in slaap in de auto. We brengen Latanya terug naar huis. Op weg naar huis was Sarah aan het wenen omdat ze haar speelmaatje kwijt was. Maar we hebben haar lekker verwend en ’s avonds gaat ze naar bed zonder morren.

Maandag was weer een regendag en zaten we de hele dag binnen. Ik en mijn man hebben Sarah wat bezig gehouden.

Feest....feest...feest...

Het is weer eens een druk weekend geweest. Zaterdag om twee uur was er een verjaardagspartijtje bij de buren. Leigh-Ann werd 5 en Sarah was uitgenodigd voor het feestje. Sarah was zo blij toen ze het springkasteel zag vanuit ons slaapkamer raam dat mama niet snel genoeg ging om met haar mee naar buiten te gaan. Ik heb de cadeautjes meegenomen, een elfpopje en een eigen gemaakte photoshopped elf met het gezichtje van Leigh-Anne , de jarige. Sarah springt meteen in het springkasteel waar anderen al zich aan het amuseren zijn. Later komt nog familie (neven en nichten) met nog 10 kinderen en is het verjaardagsfeestje compleet. Er liepen ongeveer 20 kinderen rond en Sarah speelde lustig mee en had helemaal geen schrik. Voor de volwassenen is er pizza en voor de kinderen is er veel snoep. Mijn dochter heeft intussen een aantal snoepjes achter de kiezen. Helaas speelde het weer niet mee en na een tijdje net na het zingen van Happy Birthday besloot het te regenen en waren we gedwongen om het feestje voor te zetten in het appartement. Je kan al natuurlijk raden dat het er vol werd, vooral de slaapkamer zat vol kinderen en Sarah dribbelde daar rustig tussen af en toe op het bed zittend. Iets na vijf uur gaan we terug naar huis en krijgen we nog een feestzak aangeboden voor Sarah. Thuis gekomen kijken we er samen in en er zit veel snoep in en een klein paardemolen ook gevuld met snoep. Ze kon er niet genoeg van krijgen en riep de hele tijd...sweet.....sweet.....

Omdat het springkasteel voor het hele weekend was gehuurd waren de buurkinderen weer aan het spelen. Natuurlijk kon Sarah niet ontbreken want Leigh-Anne was naar haar aan het vragen. Uiteindelijk heb ik een hele voormiddag buiten gespendeerd, met Sarah in het luchtkasteel en .... ik heb met hun moeder Sandy gesproken. Ze was in de wolken met het cadeautje dat ik haar had gegeven, met Leigh-Anne als elf zittend op paddestoelen. Rond half 1 vertrekken ze en gaan wij eerst eten voor dat we naar het Delta park trekken, naar de speeltuin. Het is de eerste keer dat we er heen gaan, ik heb het gehoord via mijn collega. Het was schitterende weer en heet en Sarah was weer blij dat ze weer kon spelen. Ze ging zelfs spelen op het speelterrein voor kinderen van 3 tot 13 jaar en als een grote beklom ze trappen en ging ze op de lange schuifaf op. Ze kreeg er niet genoeg van wat ze ging telkens er naar toe, met wat hulp en aandacht van haar papa.We hebben alledrie genoten van de dag. Sarah heeft de rest van haar snoepjes opgegeten.