Het is weer een tijdje geleden dat ik een update gedaan heb op mijn Jozi Blog. Vorige week donderdag was het zover. We hadden onze sleutels gekregen van ons nieuw huisje en besloten om donderdag te verhuizen zodat mijn echtgenoot daarna nog tijd had om te studeren voor zijn examen. Aangezien ik pas vrijdag vrij had genomen voor de verhuis was ik nog op het werk terwijl de verhuis in volle gang was.
Toen ik thuis kwam stond alles buiten geparkeerd en moesten we alleen nog wachten op de verhuiswagen. Vlug haal ik mijn fototoestel boven en maak nog even aandenk foto’s van Sandton. Mijn echtgenoot gaat de verhuiswagen halen zodat ze niet moeten zoeken waar we wonen. Sarah is niet thuis maar al in ons ander huisje met haar nanny Nolly om alles klaar te maken voor de verhuis. Terwijl we wachten begint de lucht donker te worden en omdat de helft buiten staat zonder onderdak bid ik dat het niet gaat regenen. Eindelijk de verhuiswagen is daar. Het begint een beetje te drizzelen maar ik blijf bidden: niet regenen, niet regenen. En blijkbaar hebben ze me daarboven gehoord want het stopt weer met regenen. Alles wordt in de verhuiswagen geladen en op het einde worden er een paar dingen terug gedragen zoals de spiegel en de glazen tuintafel omdat deze er niet meer bij konden. Dus deze blijven achter.
We vertrekken in een drie caravan stoet. Mijn echtgenoot aan kop met de mannen die hielpen in de auto. Dan de verhuiswagen en dan ik sluit het staartje en heb langs me de dochter van Nolly bij me die op Sarah zal passen terwijl we alles weer gaan uitladen. Het was een geluk dat de verhuiswagen goed zichtbaar was want tijdens de rit naar Ferndale kwamen veel auto’s tussen mij en de verhuiswagen in rijden. Gelukkig zijn we allemaal veilig en in 1 stuk gearriveerd op plaats van bestemming.
De lucht is inmiddels opgeklaard en het uitladen kan beginnen. Terwijl we alles uitladen en binnen brengen kwam er een indisch koppel buiten met hun zoontje op de eerste verdieping, daar zijn flats. Ze hebben zich lekker comfortabel gemaakt door kussen op het muurtje te leggen en te kijken hoe wij alles naar binnen dragen en natuurlijk om te zien wat we allemaal hadden. We hebben niet eens een hallo gekregen ze staarden gewoon naar ons. Nadat de ijskast binnen is vertrekken de mensen van de verhuis en blijven we achter met Nolly en haar dochter. Haar dochter gaat beneden met Sarah in het tuintje spelen terwijl de rest alles in goede banen gaat leiden.
We hebben heel hard gewerkt om alles min of meer op zijn plaats te zetten, het was tien uur ‘s avonds toen Nolly en haar dochter eindelijk vertrokken nadat we ze een maaltijd hadden aangeboden voor het harde werk. Ook de volgende dag waren Nolly en haar dochter daar maar bleven ze niet meer zo lang. Alles is min of meer op zijn plaats en kunnen we even uitblazen. Op dat moment krijg ik krampen en kan niet meer werken. Naderhand had ik een of ander darm bacterie die me drie dagen thuis opleverde.
Sarah is nog niet gestetteld want ze is constant aan het jengelen en aan het wenen. Maar nu begint het toch te komen want ze was gisteren gelukkig.
Zondag ben ik even gaan rijden met mijn echtgenoot om mij de route naar IBM te wijzen en terug. Ik heb deze twee keer gereden en toen kon ik het met mijn ogen dicht rijden. Natuurlijk heb ik dat niet gedaan, hihi. We zijn nu een week verder en alles begint op zijn plaats te komen. DSTV is weer aangesloten, het enigste waar we nog op moeten wachten is de telfoon connectie, Dat zal waarschijnlijk een week of twee duren.
Gedurende deze week hebben we nog niet echt mooi weer gehad maar gisteren kwam de zon toch even door en ben ik met Sarah even door het complex gewandeld en foto’s gemaakt voor het thuisfront. Sarah vond het heerlijk en er waren afgevallen bloemen van de bomen gevallen en ze was me constant bloemetjes aan het geven. Ze begint zich nu echt thuis te voelen. Mijn echtgenoot en ik beginnen ook stilaan zich thuis te voelen maar ik weet dat het nog een weekje zal duren voordat we allemaal echt zijn ingeburgerd.
Hier wat foto's van ons nieuw huisje en omgeving:
