Donderdag 30 juli 2009
Ik rij altijd heel vroeg naar IBM. Meestal is het nog zo vroeg dat er bijna geen verkeer is. Nu was ik wel wat later vertrokken dan normaal, dus er was wat verkeer. Ik stop bij het verkeerslicht en ik zie in mijn achteruitkijk spiegel een taxi rechts van mij een manouvre maken om langs mij te komen. Maar op dat moment springt het op groen dus ik vertrek...ik kijk nog steeds in mijn zijspiegel en zie dan een personenwagen de taxi die rechts van mij stond voorbij steken, dus de personenwagen rijd nu op de verkeerde helft van de straat en brengt iedereen in gevaar. Hij rijd mij zelfs voorbij, ik toeter naar hem en ik maakte het mooie ...ben je gek...gebaar.
Als ik thuis kom snuif ik de lekker geur op van mijn man’s kookpot. ’s Avonds na het eten gaat hij nog even naar zijn moeder met Sarah. Ze zegt dat het kapsel van Sarah op niets trekt en vondt ze mooier met al dat haar.
Vrijdag 31 juli 2009
Het is zes uur ’s morgens en het is tijd om naar het ziekenhuis te gaan. We willen graag vroeg zijn om te voorkomen dat we weer in een lange rij staan. Maar de dokter is pas om 9u aanwezig dus we moeten wachten. Ik dacht dat het weer lang ging duren , maar om iets na 9 zag de dokter mij en zei dat alles goed uit zag. Ik vertelde haar dat het nog steeds gevoelloos is aan de rechterzijde van mijn mond en kin en pijnlijk. Ze vertelde dat het normaal is omdat ze dicht bij een zenuw hebben geopreeerd. Het goede nieuws is dat de zenuw niet is doorgesneden alleen uitgerekt. Het zal drie weken duren voordat de pijn weg is en zes maanden voordat alles genezen is. Dus zullen maar even weer afzien, maar het goede is dat het uiteindelijk weer in orde zal komen.
No comments:
Post a Comment