Op zoek

We zijn op zoek naar een nieuwe flat om in te gaan wonen. Maar tot nu toe hebben we nog niets gevonden. Gisteren had ik wat appartementen opgezocht op het internet om te huren en mijn echtgenoot had van alle links eentje op het oog. Dus belde ik gisteren naar de agent die deze beheert. Ik kreeg Annemarie aan de lijn en het appartement dat online stond was niet meer vrij. Maar er was wel een appartement vrij gekomen op de eerste verdieping. Dus spraken we af dat ik om zes uur terug zou bellen om een afspraak te maken, zo dat we het konden bezichtigen. Het appartement is gelegen in Windsor East.

Dus reden we samen met sarah er naartoe. Onderweg heeft Sarahke haar ogen uitgekeken. Zij vind het wel fijn om af en toe weg te zijn. Als we daar aankomen is het al donker. We wachten op de agent die nog moet arriveren. Toen ze er was belde ze ons. We kwamen meteen uit de auto. Mijn eerste indruk van de omgeving was niet goed. Overal waar je keek zag je appartement blokken, naast elkaar en op de berg waren er nog veel meer. Het leek wel een bijenkorf. Op dit moment liepen er ook veel mensen rond en er was veel lawaai. Ik en mijn echtgenoot besloten al meteen dat dit niets voor ons is. Het appartement zelf was ook maar ondermaats en te klein.

Toen we weer buiten stonden met de agent zei ze dat ze nog een huis heeft in Kosmos City met drie heel kleine slaapkamers. Dus zij legt aan mijn echtgenoot uit hoe we er kunnen komen. Intussen wriggelt Sarah zich uit mijn armen en ik zet haar neer. Natuurlijk gaat ze richting de plas en ik wil voorkomen dat ze erin valt maar dat mislukte en ze viel in die vuile, stinkende, modderpoel. Haar broek was nu vol stinkende modder en zij huilen. Dus ik pakte haar op, natuurlijk de modderbroek maakt heel mijn t-shirt vuil. Het duurde nog zo een twintig minuten voordat de agent de route had uitgelegd. Ik was al ongeduldig omdat mijn t-shirt nat was en stonk en Sarahke ook.

Uiteindelijk gaan we ervan door en bij de auto trek ik Sarah haar modderschoentjes uit en broek en zet haar zo in de stoel. Gelukkig had ik mijn warme vest bij en legde dat over haar heen. Op weg naar huis kwam ineens vanachter ons een auto toeterend en met hoge snelheid en raast ons voorbij. Voor ons was ook een auto en hij ging met dezelfde attitude de andere auto voorbij. Ik zei tegen mijn echtgenoot, wat een gek.

We zijn veilig thuis gekomen en Sarah was ook blij. Wat een avontuur en we realiseerden ons dat, soms het gras niet groener is aan de andere kant. We waren blij dat we thuis waren. Mijn echtgenoot heeft Sarah een warme pyjama aangedaan en dan een lekkere fles warme melk gegeven en ze was blij. Ik heb meteen een douche genomen en mama was daarna ook blij.