We zijn nog steeds op zoek naar een appartement. Toen ik thuis kwam bespraken we waar we nog konden zoeken. Daarna opperde ik om in de krant te gaan kijken. Daar zag mijn echtgenoot een twee slaapkamer flat aan de andere kant van de stad. Dus hij belt of we het appartement konden zien. Dat konden we maar we moesten dan voor vijf uur daar zijn. Intussen was het al half 5. Het verkeer in de stad was moordend. Op een bepaald moment zien we dat de weg versmalt van vijf lanen naar drie. Wij zitten uiterst rechts net waar de lanen zijn afgezet. Ik kan niet echt beschrijven wat er dan gebeurde maar we werden letterlijk geperst tussen al die andere auto’s die allemaal voor ons wouden rijden. Een taxi links van ons raakt bijna onze auto. Iedereen wil voor ons maar mijn echtgenoot weet niet van wijken en uiteindelijk zijn we erdoor. Wat een ervaring. We vinden het appartementsblok maar de hal was maar scruffy, toen we boven waren, waren de gangen wel fris en schoon, de deuren zwart geschilderd. Toen de securityguard de deur opende van het appartement verwachte ik veel maar werd teleurgesteld. Er is geen hal, je komt meteen in de living en keuken te samen. De badkamer is heel klein, het toilet en het bad ingeperst. En twee kleine kamers. Het was al uit te maken dat we onze spullen niet zouden kwijt geraken, zelfs niet met opstappelen. Onderweg naar huis hebben we besloten om maar toch niet te verhuizen, uiteindelijk zouden we toch in een appartement zijn terecht gekomen die ons evenveel kostte maar de helft van ons oorspronkelijk appartement zou zijn.
No comments:
Post a Comment